Van nature ben ik een georganiseerd type. Het credo van mijn schoonmoeder: “voor álles een plaats en alles óp zijn plaats” zou als tegeltjeswijsheid niet misstaan bij mij aan de muur. In mijn pubertijd maakte ik al hele studieschema’s, ik zweer bij het gebruik van checklists en ik word onrustig als er overal stapeltjes en rommeltjes liggen. Vraag me waar iets ligt in huis en ik kan het je zó vertellen. Een organizer in hart en nieren dus! Zo één van wie je denkt: die heeft alles zo goed op orde, hoe moet zij nou begrijpen waar ik mee worstel? 
Maar ondanks mijn georganiseerde karakter overkwam het mij ook. Een aantal jaren op rij zat ons gezin in zwaar weer. Ik was soms al moe als ik aan de dag moest beginnen. De overzichtelijke stapeltjes werden stapels. Waar ik vroeger heel resoluut kon besluiten om dingen weg te doen, twijfelde ik nu over alles. Ik presteerde het zelfs om boodschappen te vergeten die op mijn lijstje stonden. Chaos in mijn hoofd, in mijn huis en in mijn computer. Dat is dus wat zorgen, verdriet en stress met je doen! Het heeft mij geleerd dat dit soort dingen echt iedereen kan overkomen. Maar ook dat het hebben van een goede structuur kan voorkomen dat de situatie uit de hand loopt.